2025
Bijdrage van wethouder Marten Japenga
Het is 2025. Vijfentwintig jaar geleden op 22 januari ontstond de ChristenUnie. Ik herinner me nog het spannende moment van de onthulling van de nieuwe naam. Ik was blij met de naam. Het GPV en RPF hielden op te bestaan en al snel was het of het nooit anders was geweest. Mooi dat we met gelijkgestemden actief kunnen zijn voor ons dorp en land.
Vijfentwintig jaar geleden zaten we met elkaar in de stress over hoe het zou gaan met de wisseling naar het nieuwe millennium. Allerlei doemscenario’s werden ons voorgehouden. Alle computersystemen zouden op hol slaan, de veiligheid was een groot risico, vliegtuigen konden zomaar uit de lucht vallen, enzovoort.
Al met al werd het gewoon 1 januari 2000. Alles liep rustig door alsof er geen nieuw millennium aangebroken was.
Nu vijfentwintig jaar later. Hebben we ons druk gemaakt om niks? Dat is wel de vraag. Dat er toen niets gebeurde was wellicht omdat er wel aan allerlei scenario’s was gedacht en voorbereidingen waren getroffen zodat er ook niets gebeurde.
Staan we er nu beter voor dan toen? Ik vraag het me af. We zijn in de afgelopen jaren steeds afhankelijker geworden van computers en digitale systemen. Via deze systemen proberen criminelen of machthebbers ons te raken. Het is zo ingewikkeld en kwetsbaar geworden dat we het niet meer kunnen overzien. Gelukkig wordt er van alles en nog wat gedaan door regeringen en deskundigen om de systemen en ons veilig te houden.
Ik heb het nu over een aspect van ons aller leven. Maar wereldwijd is er heel veel meer aan de hand. Oorlog in Oekraïne en geweld in Soedan, Nigeria, Noord-Korea, Syrië en noem maar op. De radicale islam die grotendeels verantwoordelijk is voor de vervolging van 380 miljoen christenen en anders gelovigen. En ik zie de radicaliteit ook terug in onze straten; met (doods) vlaggen en gezichtsbedekking wordt duisternis gebracht in plaats van het licht van Jezus. Wat mij betreft wordt demonstreren met gezichtsbedekking verboden. Demonstreren is een groot goed en een te mooi recht om te laten misbruiken of kapen door extremisten. We zijn het eens of we zijn het oneens maar we geven onze mening met open vizier.
En de onverdraaglijke situatie dat onze joodse medeburgers niet of nauwelijks als zodanig nog over straat kunnen maakt mij ook duidelijk dat er iets ernstigs aan de hand is.
Kortom, wat lijkt het jaar 2000 een rimpeling in de vijver 25 jaar later. Wat lijkt de dag van vandaag op een woeste zee. Ik voel me soms machteloos en de frustratie neemt toe omdat het allemaal niet te beïnvloeden lijkt. Maar voor alles weet ik dat wij het als persoon misschien niet of nauwelijks kunnen beïnvloeden, maar dat de grote strijd al gestreden is. Het kwaad is verslagen en er wordt toegewerkt naar een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Daarom is frustratie niet nodig. Wat wel nodig is, zoals Bonhoeffer het verwoordde, is om radicaal het goede te doen. Waar je als persoon het verschil kunt maken waar het recht of onrecht betreft, daar moet je dat doen. In je eigen kleine omgeving. En de grote omgeving, de wereld, daar wordt al voor gezorgd.
Een goed en veilig 2025 gewenst.
